กะวะ ๒ หมายถึง น. ชื่อนกเงือกชนิด Buceros bicornis ในวงศ์ Bucerotidaeโคนปากด้านบนมีลักษณะโหนกคล้ายกล่องขนาดใหญ่ คอสีขาว ปีกสีดําพาดเหลือง ปลายปีกขาว หางสีขาวพาดดํา,กก หรือ กาฮัง ก็เรียก.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นว่านน้ำ. (ดู ว่านน้ำที่ ว่าน).
(ถิ่น-อีสาน) น. ต้นมะสัง. (ดู มะสัง).
น. เปลือกซากหอยต่าง ๆ ที่ทับถมกันอยู่ ใช้ทําปูนขาวที่เรียกว่าปูนหอย. (ไกลบ้าน), กะซ้าหอย ก็ว่า.
[-หฺนอ-แหฺน] ว. เสียงพูดอย่างน่าเอ็นดูเหมือนเสียงเด็กพูด.
ว. แปร่ง, ไม่ชัด, ฟังไม่ออก, (ใช้แก่การพูด), หน็องแหน็ง หรืออีหน็องอีแหน็ง ก็ว่า.
น. ทางของต้นจากที่ใช้กรุฝา.
ว. เสียงพูดจู๋จี๋ระหว่างคู่รักเป็นต้น.